Atrakcje Wiednia – zabytki, manekiny i spalarnia śmieci

Zwiedzanie atrakcji Wiednia nigdy nie było moim wielkim marzeniem. To miasto monumentalnych pałaców, wyremontowane i dopieszczone. Mapa wakacyjnego wyjazdu okazała się jednak nieubłagana – Wiedeń stanowił dobry przystanek w drodze nad Balaton. Czy z niewielką dozą turystycznego entuzjazmu można spędzić w Wiedniu kilka ciekawych dni? Zapraszam na zwiedzanie nie do końca klasyczne: oprócz barokowych zabytków obejrzymy na przykład miejską spalarnię śmieci oraz wyzwolone sklepowe manekiny.

1. Pierwszą atrakcją Wiednia jest zaparkowanie samochodu

Nie zrozumcie mnie źle – popieram ograniczenia ruchu samochodów w miastach. I Wiedeń idzie tą drogą. Przyjeżdżając do stolicy Austrii autem, trzeba się pogodzić z tym, że parkować w większości miasta po prostu nie można. Zasady i opłaty są na tyle niejasne, zależne od dzielnicy i kąta padania słońca, że lepiej od razu odpuścić i po zostawieniu bagaży w miejscu noclegu odstawić samochód na jeden z parkingów Park and Ride. Zlokalizowano je przy wybranych stacjach metra, a ceny są bardzo przystępne. Jak na Wiedeń rzecz jasna. Metro i generalnie transport publiczny działa bez zarzutu, nie będziecie przez tych kilka dni tęsknić za swoim bolidem.

2. Nocleg w Wiedniu

Oferta noclegów z parkingiem w dzielnicach interesujących dla turysty jest mocno ograniczona, zatem ten parametr można pominąć (patrz punkt pierwszy). Polecam natomiast wynajęcie mieszkania z zapleczem kuchennym. Kilka dni stołowania się na mieście może w Wiedniu poważnie nadwyrężyć turystyczny budżet, więc warto mieć alternatywę. Tym bardziej, że tradycyjna kuchnia austriacka prezentuje się mało atrakcyjnie, przynajmniej z mojej perspektywy. Nie zachęcam w żadnym razie do przywożenia zapasów mielonki i paprykarza szczecińskiego, tutejsze sklepy spełnią najbardziej wybredne spożywcze marzenia.

Jaką część Wiednia wybrać na nocleg? Najlepiej w miarę blisko Ringstrasse i Starego Miasta, ale też  bez przesady: ważniejsza w sumie jest bliskość stacji metra. Ja wybrałem mieszkanie w okolicach stacji Rossauer Lände. Dwie stacje metra dzieli je od parking stacji Spittelau, jedna od Ringstrasse, a tą samą linią dojedziemy do Pałacu Schönbrunn.

3. Pałac Schönbrunn i zielone labirynty

Habsburgowie mieli rozmach i zamiast domku letniskowego typu Brda zbudowali sobie letnią rezydencję w postaci Pałacu Schönbrunn. Konstrukcja z siedemnastego wieku barokowy kształt uzyskała w czasie przebudowy w kolejnym stuleciu.  Gargantuiczna skala przywodzi trochę na myśl konstrukcję postawioną przez Ceausescu w Bukareszcie. Niby inny styl, inne czasy, a zapędy władców podobne. Z ponad 1400 pałacowych komnat zwiedzić można około czterdziestu. A chętnych nie brakuje, to najtłumniej odwiedzany zabytek w kraju.

Jeśli mało zajmują was komnaty księżnej Sisi, ruszajcie do pałacowych ogrodów. Łatwiej tam o zaciszny kąt, polecam zwłaszcza zagubić się w jednym z zielonych labiryntów wytyczonych między żywopłotami. Nie zawsze łatwo wydostać się z labiryntu, ostrzegam. Nad parkiem góruje glorietta, czyli coś w rodzaju ozdobnego pawilonu ogrodowego, oczywiście w rozmiarze i wystroju iście habsburskim.

4. Wiedeńskie Zoo

Sporą część Parku Schönbrunn zajmuje Wiedeński Ogród Zoologiczny. Jeśli część Waszej wycieczki entuzjastycznie reaguje na żyrafy, słonie i małpy, zapewne tam zajrzycie. Zaznaczycie przy okazji w turystycznym kajecie pozycję „Najstarsze Zoo na świecie”. Tę historię widać w parkowej architekturze, choćby barokowym budynku mieszczącym restaurację, czy ażurowych pawilonach. Poza tym żyrafy dystyngowane jak wszędzie, a meduzy małomówne.  Teren Zoo całkiem rozległy, więc na wizytę w trzeba zarezerwować minimum kilka godzin.

5. Hofburg

Pozostajemy przy habsburskich pałacach i dużej skali. Hofburg stanowił główną rezydencję tej dynastii, dziś mieści w sobie muzea oraz między innymi siedzibę austriackiego prezydenta. Ja ponownie poprzestałem na zewnętrznej lustracji architektury, w kwestii muzeów miałem inne plany. Na dużym placu przed Hofburgiem stoją dwa dwa książęco-konne pomniki.  Nawet jeśli nie przepadacie za tego typu barokową i klasyczną architekturą, to całość robi wrażenie.

6. Muzeum Muzyki

Jeśli szukacie oddechu od Habsburgów i pałacowego przepychu, zalecam wizytę w Domu Muzyki. To nowoczesne muzeum, z tych angażujących i ciekawych. Zaczyna się już od wejścia, gdzie schody służą za ogromne klawisze fortepianu. Sporo ciekawostek o dźwięku, które sprawdzicie na własnych uszach. Posłuchać można też na przykład dźwięków ze świata, choćby odgłosów tokijskiego metra. Wyjątkową atrakcję stanowi możliwość dyrygowania orkiestrą wiedeńskich filharmoników. Uwaga! Batuta w niewprawnych rękach może skłonić filharmoników do opuszczenia sali koncertowej. Sam widziałem. Mniej wyrobieni muzycznie mogą poprzestać na uderzaniu w ogromny gong. Tu już nikt nie ocenia.

Nie zabrakło pozycji obowiązkowych czyli trójki wiedeńskich klasyków: Haydna, Mozarta i Beethovena. W sumie żałowałem, że nie mogłem poświęcić na Dom Muzyki tyle czasu, ile bym chciał.

7. Dom Hundertwassera

Budynek mieszkalny na rogu ulic Löwengasse i Kegelgasse to dzieło artysty Friedensreciha Hundertwassera, zaprojektowane wraz z achitektem Josefem Krawiną.  Powstał w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Kolorowa fasada wygląda trochę jak dzieło pięciolatka: wijące się linie podziałów, niesymetrycznie rozplanowane okna i wyraźnie barwy. Spory kontrast w porównaniu do klasycznej wiedeńskiej zabudowy. O co tu chodzi? Hunderwtwasser chciał projektować w duchu symbiozy człowieka i natury.

Faktycznie, roślinność pojawia się na wielu, nieregularnie poprowadzonych kondygnacjach. W przyziemiu znajdziecie tez sporo oryginalnych, detali w postaci ceramiki i niebanalnych kolumn. Styl przywodzi trochę na myśl architekturę Gaudiego, chociaż to chyba jednak nie ta sama półka. Ale wśród wiekowej, poprawnej linii wiedeńskich kamienic, ten kolorowy okaz cieszy oko. Głównie z zewnątrz, bo mieszkańcy, co zrozumiałe, nie życzą sobie specjalnie tłumów odwiedzających we wnętrzach. Do kolejnego projektu Hundertwassera jeszcze dziś wrócimy, w nietypowym wydaniu. Hundertwasser popełnił podobnych projektów więcej, także poza Austrią, na przykład w Japonii.

8. Stephansdom czyli Katedra św. Szczepana

Gotycka Katedra wzniesiona w dwunastym wieku to miejsce, gdzie wielu odwiedzających Wiedeń kieruje swoje pierwsze kroki. Tak zrobiłem także ja, wiele obiecując sobie po symbolu Wiednia. Z zewnątrz skala budynku powoduje, że trudno uchwycić całość konstrukcji – najwyższa z wież ma 136 metrów. Nie pomaga też ciasna, okoliczna zabudowa i tłumy zwiedzających. Ciekawiej jest chyba w środku, chociaż oczywiście od dwunastego wieku sporo się pozmieniało i do gotyku dołączyły elementy barokowe. Dla mnie część dostępna za darmo była wystarczająca, za dodatkową opłatą zwiedzicie na przykład podziemia i wieżę. Tę najwyższą.

9. Wiedeńskie Manekiny to osobliwa atrakcja Wiednia

W mieście monumentalnych pałaców i uporządkowanego parkowania najwięcej luzu wydają się mieć sklepowe manekiny. Nie udało mi się niestety złapać w kadr manekinki czytającej Wstęp do psychoanalizy (true story), ale myślę, że choćby poniższe zdjęcie z panami pozującymi w, co tu dużo mówić, gaciach daje pewne wyobrażenie na temat wiedeńskich witryn. Pobieżny risercz po powrocie z wakacji wskazał, że podobnych okazów można znaleźć więcej. Niektóre dość niepokojące.

10. Spalarnia śmieci Spittelau

Kto ogląda na urlopie miejską spalarnię śmieci? No przyznaję, ja. Ale Was też będzie kusić. Komin ze złotymi kulami pierwotnie wziąłem z odległości za meczet. Okazuje się, że za projektem spalani przy stacji metra Spittelau stoi ponownie znany już nam Hundertwasser, który stał za przebudową zakładu, zniszczonego częściowo w pożarze w 1989 roku. Jak na dzieło sztuki przystało, można je zwiedzić, wyposażając się przy okazji w wiedzę na temat miejskiego systemu zarządzania odpadami. Ja nie skorzystałem, ale każda atrakcja znajdzie zapewne swojego amatora. Jeśli ktoś był, niech da znać!

11. Metro w Wiedniu

Poza tym, że liczące pięć linii wiedeńskie metro jest sprawne i funkcjonalne, to niektóre stacje, zwłaszcza te w stylu secesyjnym stanowią także pewną atrakcję. Samo metro nie jest tak stare, a secesyjne pawilony to pozostałość po miejskiej kolei z końca dziewiętnastego wieku.

12. Wiedeńskie kawiarnie

Wiedeń słynął zawsze z kawiarnianego życia. Nie chodziło tylko o sam czarny napar, ale o życie towarzyskie, które nad filiżankami kawy się toczyło. Postanowiłem zatem wybrać się do jednej z szacownych wiedeńskich kawiarni, założonej w 1880, żeby przekonać się, czy ten klimat przemówi także do mnie. Otóż nie bardzo. Wnętrza faktycznie wiekowe, ale już Strucel Jabłkowy i Tort Sachera nie powalają na kolana. Może to kwestia oczekiwań, może  kawiarnie docenia się bardziej jesienią i zimą. Ale do mnie patos wiedeńskiej kawiarni nie przemówił.

13. Secesja w  Wiedniu

Polska nazwa secesja wzięła się od Secesji Wiedeńskiej – czyli grupy artystycznej założonej między innymi przez Gustava Klimta. Secesja to też nazwa wiedeńskiego budynku zwieńczonego złotoliściastą kopułą. Musiało to pod koniec dziewiętnastego wieku wyglądać dość szokująco, bo budynek w czasie budowy budził sprzeciw wiedeńczyków. Na fasadzie znajdziecie motto Stowarzyszenia Secesji: Czas jest sztuką, sztuka jest wolnością.

Ciekawym tropem może być poszukiwanie secesyjnych elementów na wiedeńskich kamienicach. Dla ułatwienia można udać się na pobliską ulicę Mühlgasse, gdzie nie zabraknie ciekawych eksponatów. Drzwi, okna, zdobienia, kolory. Warto się poszwędać, pozadzierać głowę, a może i spróbować wtargnąć na klatkę schodową.

14. Prater – wesołe miasteczko i park

Prater ma dwa oblicza. Po pierwsze to wielki i bardzo przyjemny park. Bardzo dobre miejsce na odpoczynek po zwiedzaniu nagrzanych słońcem, ciasno zabudowanych ulic. Drugie oblicze, to słynne wesoło miasteczko. Ja akurat za takimi atrakcjami nie przepadam, ale szukający przeciążeń i adrenaliny znajdą tu sporo frajdy.

15. Naschmarkt, czyli gdzie zjeść w Wiedniu

Jeśli na obiad niekoniecznie marzy Wam się Wiener Schnitzel i chcecie zjeść w luźnej, targowej atmosferze, to Naschmarkt będzie w sam raz. Targ istniał w tym miejscu już w osiemnastym wieku, dziś nadal można kupić owoce, warzywa i różnej maści delikatesy. Knajp sporo, w ciekawszych trzeba czasem poczekać na stolik, ale warto.

Jak sami widzicie, można w Wiedniu spędzić kilka przyjemnych dni. Atrakcji jest rzecz jasna znacznie więcej, same muzea mogą Was zająć na długie dni. Ja nie zapałałem do stolicy Austrii płomiennym uczuciem, ale nie mogę też napisać że to nieciekawe miasto. Najlepiej sprawdźcie sami.